20

Lipca

2022

Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania
Udostępnij:

Zaburzenia odżywiania to rozbudowana grupa zaburzeń psychicznych, z których każde wymaga indywidualnego podejścia i specjalistycznego leczenia. Nie należy bagatelizować problemu, może on bowiem prowadzić do ciężkich chorób, a nawet do śmierci. Brak leczenia grozi poważnymi konsekwencjami. W świecie fitnessu, sportu i kulturystyki zaburzenia odżywiania pojawiają się znacznie częściej niż w innych grupach. Jak ich uniknąć i jak poradzić sobie w przypadku, gdy dotkną nas lub osobę nam bliską?

Czym są zaburzenia odżywiania?

Czym są zaburzenia odżywiania?

Warto zaznaczyć, że są to jednostki chorobowe i polegają na szkodliwym sposobie odżywiania się. Dzielimy je na zaburzenia specyficzne, jak anoreksja lub bulimia oraz zaburzenia niespecyficzne – jak napady głodu, zespół przeżuwania, nocne objadanie się czy dysmorfia mięśniowa (bigoreksja). Bigoreksja to zaburzenie polegające na ciągłym dążeniu do powiększania swojej tkanki mięśniowej. Zdecydowanie najczęściej dotyka osób związanych z kulturystyką i sportem. Ortoreksja to z kolei ciągłe dążenie do jedzenia wyłącznie zdrowych produktów. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że osoba chora obsesyjnie sprawdza etykiety każdego produktu i nie jada niczego, czego sama nie przygotuje z obawy o jakość produktów. Pregoreksja to zaburzenie dotyczące kobiet w ciąży, które obawiając się tycia mocno pilnują swojej wagi i diety, co może negatywnie wpływać na rozwijający się płód.
Zaburzenia odżywiania to choroby, które da się wyleczyć. Ważne jest tutaj wczesne wykrycie, dostrzeżenie problemu i poniekąd akceptacja, która pozwala na rozpoczęcie walki. Podczas leczenia ogromne znaczenie ma wsparcie ze strony bliskich osób i środowisko w którym chory przebywa.

Jak zauważyć problem?

Jak zauważyć problem?

Objawy fizyczne to np. nagłe ubieranie wyłącznie luźnych i workowatych ubrań. Innym objawem jest ubieranie się na cebulkę, ponieważ choremu jest zimno (z powodu braku energii i braku tkanki tłuszczowej). Kolejny alarm to unikanie wspólnych posiłków, osoba chora często patrzy też ze wstrętem na posiłki i inne osoby jedzące. Objawy świadczące o nadmiernym objadaniu – może to być szybkie jedzenie i połykanie bez przeżuwania, wychodzenie do toalety zaraz po posiłku. Do grupy objawów psychicznych można zaliczyć fakt, że osoba chora staje się wycofana, niechętnie o sobie mówi. Unika spotkań rodzinnych i wśród znajomych. Unika jedzenia w miejscach publicznych, aby nie poddawać się ocenie innych. Bardzo często osoba z zaburzeniami mówi wyłącznie o jedzeniu, treningach, liczeniu kalorii i właściwie nie porusza innych tematów.

Kogo dotyczy problem?

Kogo dotyczy problem?

W zasadzie może dotyczyć każdego, nawet dzieci. Pojawia się w różnych grupach społecznych i o różnym statusie majątkowym. Największa grupa ryzyka to młode kobiety oraz nastoletnie dziewczyny. Przeprowadzone badania na różnych grupach społecznych pokazały, że te dwie grupy są także najbardziej niezadowolone ze swojego wyglądu. Można zatem wnioskować, że poziom samooceny i poczucie własnej wartości mają ogromny wpływ na rozwój zaburzeń odżywiania. Należy pamiętać, że zaburzenie odżywiania ma na celu spełnić jakąś potrzebę osoby chorej. Oznacza to, że chory wchodzi w niezdrową relację z jedzeniem, aby zrealizować inny istotny cel. Analiza tego celu może pomóc zmienić myślenie osoby z zaburzeniami.

Do kogo zwrócić się w przypadku podejrzenia zaburzeń odżywiania?

Do kogo zwrócić się w przypadku podejrzenia zaburzeń odżywiania?

Warto podkreślić, że wiele osób z zaburzeniami jedzenia wygląda zupełnie normalnie. Dlatego nie zawsze od razu da się rozpoznać problem. Pierwszym krokiem jest udanie się do lekarza rodzinnego bądź internisty, który zleci ogólne badania krwi, zmierzy poziom cukru, oceni stan gospodarki hormonalnej. Należy najpierw wykluczyć choroby, które mogą prowadzić do objawów podobnych, jak przy zaburzeniach odżywiania (np. cukrzyca, choroby tarczycy, anemia itp.). Kolejnym ważnym krokiem jest konsultacja z psychologiem, który pomoże nam dostrzec, czy problem jest głębszy i należy z nim pracować. Następnym etapem jest spotkanie z dietetykiem, a najlepiej z psychodietetykiem i nauka zdrowych relacji z jedzeniem. Niestety często terapia trwa bardzo długo i wymaga ogromnego zaangażowania ze strony chorego, a także ogromnej wiedzy ze strony psychologa i dietetyka.

W przypadku dzieci i młodzieży warto sprawdzić całą rodzinę poszukując podłoża choroby. Zazwyczaj problem zaczyna się od rodzica lub opiekuna i przekłada się w pewien sposób na dziecko. Tu praca psychologa i dietetyka jest bardzo złożona.

A jak zachowywać się w towarzystwie osoby, która ma problem z odżywianiem? Na pewno nie wpędzać tej osoby w poczucie winy, nie oceniać ilości i jakości jej jedzenia, nie komentować wyglądu. Rozmawiać na różne tematy i okazywać wsparcie.

Profilaktyka zaburzeń odżywiania

Profilaktyka zaburzeń odżywiania

Najważniejsza rzecz to umiar. Umiar w jedzeniu i w treningach, umiar w liczeniu kalorii i mierzeniu swoich obwodów. Warto postawić na dietę, która w żaden sposób nie prowadzi do skrajności. Trening także nie powinien być skrajnie intensywny, należy pozwolić organizmowi na regenerację (minimum 24 godziny po lekkim treningu cardio, przynajmniej 48 godzin po treningu siłowym).

Nauka nazywania emocji oraz umiejętność pracowania z emocjami to pozycja obowiązkowa – nie tylko w profilaktyce zaburzeń odżywiania. Pomaga prawidłowo rozpoznawać sygnały, które wysyła nam ciało i głowa. Warto się także nauczyć komunikacji własnych potrzeb i asertywności.

Duże znaczenie ma wybór odpowiedniego trenera i dietetyka. Warto postawić na osobę, która na początku ustali realne cele, możliwe do osiągnięcia w zdrowy sposób. Następnie trener pokieruje nas w taki sposób, aby  zbudować w nas pozytywną relację ze sobą i swoim ciałem oraz aby cieszyć się z efektów pracy. Warto podkreślić, że social media nie pomagają w poprawnych relacjach ze swoim ciałem i jedzeniem. Oglądanie postów idealnie wyrzeźbionych ciał może nas wpędzić w nierealne cele. A pamiętajmy, że te zdjęcia często są retuszowane, są odpowiednio pozowane, a w dodatku mogą dotyczyć osoby, której całe życie skupione jest wokół diety i siłowni.

Przede wszystkim warto skupić się na kilku prostych krokach:

  • Realne do osiągnięcia cele związane z siłownią i fitnessem.
  • Unikanie restrykcyjnych diet o zaniżonej kaloryczności.
  • Pozwalanie sobie na przerwę od ćwiczeń przy gorszym samopoczuciu.
  • Pozwalanie sobie na cheat meal, bez poczucia winy.
  • Radość ze sportu i diety – a jeśli jej nie ma to warto rozważyć zmianę w treningach lub w diecie.

Jeśli poszukujesz trenera, który zdrowo podejdzie do Twoich celów treningowych i poprowadzi Cię do realnych efektów – zgłoś się do nas. Nasi trenerzy personalni posiadają ogromną wiedzę treningową, a często także wiedzę z zakresu dietetyki, co pozwoli Ci kompleksowo małymi krokami zdobywać wymarzoną sylwetkę.